ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ (+ 256)

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἦταν Ρωμαϊκῆς καταγωγῆς καί ἔγινε μοναχή σέ ἡλικία 20 ἐτῶν, κοντά στήν ἐνάρετη καί ἐγγράμματη Γερόντισσα Ἄννα. Κατά τό διωγμό τοῦ Οὐαλλεριανοῦ τήν συνέλαβε ὁ Ἡγεμόνας Πρόβος καί τήν ὑπέβαλλε σέ φοβερά βασανιστήρια γιά νά κάμψη τό φρόνημά της καί νά θυσιάσει στούς ψευδοθεούς τῶν εἰδωλολατρῶν (τανύσθηκε σέ τέσσερεις πασσάλους καί κάηκε, τῆς ἔκοψαν τά νεῦρα καί τούς ἁρμούς, κ.ἄ.). Πρίν τήν τελείωσή της, μέ ἀποκεφαλισμό, ζήτησε στήν προσευχή της ἀπό τόν Θεό, "ὅσοι ἀσθενεῖς τήν ἐπικαλεσθῶσιν εἰς βοήθειαν, νά τούς δίδει τήν θεραπείαν ὡς ἰατρός παντοδύναμος". Μαζί της ἀποκεφαλίσθηκε καί ὁ εὐσεβής Χριστιανός νέοςΚύριλλος, ὁ ὁποῖος τῆς πρόσφερε κατά τό μαρτύριό της, ἕνα ποτήρι "ψυχροῦ ὕδατος"!
Τό Λείψανό της διατηρήθηκε ἀδιάφθορο, διότι σήμερα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, σώζεται ἡ δεξιά της παλάμη καί οἱ κνῆμες "μετά δέρματος". Ἀκόμη, ἀπότμημα τῶν Λειψάνων της φυλάσσεται καί στή Λαύρα τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι, στήν Ἁγία Πετρούπολη.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 29η Ὀκτωβρίου

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ (4ος αἰ.)

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Γεννήθηκε στή Ρώμη καί ἦταν κόρη πατρικίου. Τήν διέκρινε σωματική ὀμορφιά, ἦθος, μόρφωση καί σωφροσύνη. Ἐνῶ ὁ πατέρας της τήν νύμφευσε μέ τόν εἰδωλολάτρη Ποπλίονα, ἐκείνη ζοῦσε ζωή ἐνάρετη, διαμοίραζε τόν πλοῦτο της στούς πτωχούς καί στήριζε στήν πίστη τούς Μάρτυρες. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά γίνει ὁ σύζυγος ἐχθρός της, κατά τό Εὐαγγελικό, "ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ" (Ματθ. 10, 36). Μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀπό τούς Πέρσες (στούς ὁποίους ὁ Διοκλητιανός τόν εἶχε στείλει πρεσβευτή), ἡ Ἁγία ἔμεινε ἐλεύθερη, "ἐτέλει δέ ἀνεμποδίστως ὅσα ἐβούλετο, χαρίζουσα εἰς τούς πτωχούς τά ὑπάρχοντά της καί παρακινοῦσα τούς Ἁγίους Μάρτυρας νά ὑπομένουν ἀνδρείως τά κολαστήρια".
Δάσκαλος τῆς Ἁγίας στή Χριστιανική Πϊστη ἦταν ὁ Μάρτυρας Χρυσόγονος, ὁ ὁποῖος καί τῆς προφήτευσε τόν κακό θάνατο τοῦ συζύγου της, ἐπειδή δέ ἐνθάρρυνε τούς Μάρτυρες στήν ὁμολογία τους, μέ διαταγή τοῦ Διοκλητιανοῦ τόν μετέφεραν στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅπου - ἀρνούμενος νά θυσιάσει στούς ψευδοθεούς - ἀποκεφαλίστηκε. Τήν τιμία του Κάρα μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη βρῆκε ὁ ἐνάρετος Πρεσβύτερος Ζωϊλος, ὁ ὁποῖος ζοῦσε ἐρημητικά μαζί μέ τίς Παρθενομάρτυρες Ἀγάπη, Χιονία καί Εἰρήνη (μν. 16η Ἀπριλίου). Τριάντα ἡμέρες μετά τήν εὕρεση τῆς Κάρας, ἐμφανίστηκε σ' αὐτόν ὁ μ. Χρυσόγονος καί τοῦ προεῖπε γιά τό ἐπικείμενο μαρτύριο τῶν Τριῶν Παρθένων, γιά τόν ἐρχομό τῆς ἁγ. Ἀναστασίας, καθώς καί γιά τόν δικό του θάνατο (πράγματι κοιμήθηκε εἰρηνικά, μετά τήν θεία αὐτή ἀποκάλυψη).
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία συνόδευσε τίς τρεῖς Παρθενομάρτυρες στό μαρτύριό τους καί ἐνταφίασε τά τίμιά τους Λείψανα, αὐτό ὅμως προκάλεσε καί τήν δική της σύλληψη ἀπό τόν διώκτη Σισίνιο, ὁ ὁποῖος τήν φυλάκισε, ἀλλά "δεινῶς βασανιζόμενος κακῶς ἐξέψυξεν". Μετά τήν διάσωσή της ἀπό τόν θάνατο ἡ Ἁγία ἦρθε "εἰς ἄλλην χώραν" καί ἐνθάρρυνε στό μαρτύριο τήν Μάρτυρα Θεοδότη καί τά δύο παιδιά της πού μαρτύρησαν ἀπό τόν Κόμητα Λευκάδιο.
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία τελειώθηκε στήν πυρά, βασανιζόμενη ἀπό τόν Ἔπαρχο τοῦ Ἰλλυρικοῦ (ὑποβλήθηκε στό μαρτύριο τῆς πείνας καί διασώθηκε ἀπό πνιγμό στήν θάλασσα καί ἀπό διάφορα δηλητήρια· γιά τόν λόγο αὐτό πῆρε ἀπό τόν θεό τό χάρισμα τῆς προστασίας ἀπό δηλητήρια καί ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν προσωνυμία τῆς Φαρμακολύτριας). Τό Λείψανό της ἐνταφίασε ἡ Ἀπολλωνία, "γυναῖκα τό γένος ἐπίσημος".
Ἀπό τά Λείψανα τῆς ἁγ. Ἀναστασίας σώζονται: Ἕνα δάκτυλο χεριοῦ μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους (ἀπό αὐτο προκύπτει, ὅτι τό Λείψανό της διατηρήθηκε μερικῶς ἤ ὁλικῶς ἀδιάφθορο), μέρος Κάρας στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, μέρος Κάρας καί ἕνας τῶν ποδῶν στήν πρός τιμήν της Μονή Βασιλικῶν Χαλκιδικῆς, ἡ δεξιά της καί μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, μία τῶν χειρῶν της στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου καί ἀπότμημα τῶν Λειψάνων της στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΑ ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΩΡ ΑΝΝΑ

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Μία τῶν μεγαλυτέρων μορφῶν τοῦ Ἁγιολογίου τῆς Ἐκκλησίας, τό ἅγιο δένδρο ἀπό τό ὁποῖο βλάστησε "εὐθαλής βλαστός" ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος.
Γεννήθηκε τό 74 π. Χ. καί ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἱερέα Ματθάν. Συζεύχθηκε στή Γαλιλαῖα τόν Δίκαιο Ἰωακείμ, μέ τόν ὁποῖο ἔμειναν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας σάν ὑπόδειγμα ἁγίου ζεύγους, διακρινόμενο γιά τήν θερμή του πίστη στόν Πανάγιο Θεό. Ἀπό τόν γάμο τους δέν ἀπέκτησαν παιδιά καί αὐτό γιά τήν ἐποχή τους καί τά ἔθιμα τῶν Ἑβραίων ἦταν "ὄνειδος τοῖς ἀνθρώποις" (Λουκ. 1, 25), γιά τό ὁποῖο ἦσαν ἀποκομένοι ἀπό τήν λοιπή κοινωνία.
Οἱ Δίκαιοι ἀποφάσισαν νά ζητήσουν μέ θερμή προσευχή ἀπό τόν Θεό τήν λύση τῆς ἀτεκνίας τους. Ἔτσι ἡ ἁγ. Ἄννα ἀπομονώθηκε στόν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ τους, ἐνῶ ὁ ἅγ. Ἰωακείμ ἔφυγε στήν ἔρημο καί παρέμεινε προσευχόμενος σέ ἕνα σπήλαιο γιά 40 ἡμέρες (κοντά στό σπήλαιο αὐτό κτίσθηκε ἀργότερα ἡ σημερινή Μονή Χοζεβᾶ). Ἐκεῖ ὁ Δίκαιος Ἰωακείμ δέχθηκε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ καί τήν πληροφορία γιά τήν λύση τῆς ἀτεκνίας. Μετά τήν Γέννηση τῆς Παρθένου Μαρίας, οἱ Δίκαιοι Θεοπροπάτορες τήν ἀνέθρεψαν μέχρι τό 3ο ἔτος καί - κατά τήν ὑπόσχεσή τους - τήν ἀφιέρωσαν στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων.
Ἡ ἁγ. Ἄννα κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 5 π. Χ., σέ ἡλικία 69 ἐτῶν καί ἐνταφιάσθηκε στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου σώζεται μέχρι σήμερα ὁ χαριτόβρυτος τάφος της.
Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο στήν ΚΠολη, σήμερα πάντως στό Ἅγιο Ὄρος φυλάσσονται: Στή Μονή Κουτλουμουσίου μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου δεξιοῦ της ποδός· στήν ὁμώνυμη Σκήτη μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου ἀριστεροῦ της ποδός· καί στή Μονή Σταυρονικήτα μέρος τῆς ἀριστερᾶς της χειρός.

Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 25η Ἰουλίου (Κοίμησις), τήν 9η Σεπτεμβρίου (μαζί μέ τόν ἅγ. Ἰωακείμ) καί τήν 9η Δεκεμβρίου (Σύλληψι).

ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ, Η ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΘΕΙΣΑ ΜΑΡΙΝΟΣ

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Κατά τίς Συναξαριστικές πηγές κατέφυγε μαζί μέ τόν πατέρα της Εὐγένιο σέ ἀνδρικό μοναστήρι, μετεμφιασμένη σέ ἄνδρα. Ἀπό τίς διάφορες ἀπόψεις πού ἔχουν ὑποστηριχθεῖ σχετικά μέ τόν χρόνο καί τόν τόπο τῆς ἀσκήσεώς της, ἐπικρατέστερες εἶναι αὐτές τοῦ L. Glunet, ὁ ὁποῖος δεχόμενος τήν Μαρωνίτικη παράδοση, τοποθετεῖ τόν τόπο ἀσκήσεώς της στό βόρειο Λίβανο, στό σπήλαιο Qanubin τῆς πεδιάδας Qadisa, καί σάν χρόνο ἀκμῆς της τόν 5ο αἰ. (“Vie et office de Sainte Marine”, 1905) καί τοῦ R. Gregorie, ὁ ὁποῖος τήν τοποθετεῖ στόν 7ο αἰ. καί στήν περιοχή τῆς Αἰγύπτου (“Manuale di agiologia – Introduzione allaletteratura agiografica”, 1987, σελ. 288).Ὅταν κάποτε ἡ Ὁσία κατηγορήθηκε, ὅτι διέφθειρε τήν κόρη ἑνός πανδοχέα, ὄχι μόνον δέν ὑπερασπίσθηκε τόν ἑαυτό της, ἀλλά καί τό παιδί πού τῆς ἀποδόθηκε τό δέχθηκε καί τό μεγάλωσε σάν δικό της! Μόνο μετά τόν θάνατό της ἀποκαλύφθηκε τό φύλο της καί μακαρίσθηκε γιά τήν πνευματική της ἀνδρεία.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς ὁσ. Μαρίας (ἀπό τό ὁποῖο λείπει τό ἀριστερό χέρι) μεταφέρθηκε στή Βενετία τό 1231 ἤ 1233 ἀπό τήν ΚΠολη, ἀπό τόν Ἰωάννη Da Borea, ὡς Λείψανο τῆς ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης. Τό 1806 – 1810 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στό Ναό τῆς Παναγίας Formosa, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. (Περισσότερα ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου, «Ἱερά Λείψανα Ἁγίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς στή Βενετία», σελ. 251 – 258).Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 12η Φεβρουαρίου.

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ (+ 1589)

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Κορυφαία μορφή στήν σεπτή χορεία τῶν μετά τήν Ἅλωση τῆς ΚΠόλεως Ἁγίων Νεομαρτύρων τοῦ Γένους.
Γεννήθηκε τό 1552, ἀπό τήν ἀρχοντική Ἀθηναϊκή οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων, νυμφεύθηκε μέ ἀπαίτηση τῶν γονέων της καί μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο καί ἀφιερώθηκε σέ ἔργα φιλανθρωπίας καί ἀγάπης. Ἵδρυσε τήν Μονή τοῦ ἁγ. Ἀποστόλου Ἀνδρέου (ἐκεῖ πού βρίσκεται σήμερα τό Μέγαρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν) καί τήν κατέστησε τόσο κέντρο πνευματικῆς ζωῆς, ὅσο καί κέντρο κοινωνικῆς ἐργασίας, φιλανθρωπίας καί εὐποιϊας.
Τό ἔργο της ὑπῆρξε (γιά τήν ἐποχή του) μεγάλης σημασίας, ὄχι μόνον ἐκκλησιαστικῆς, ἀλλά καί κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς, διότι μέ τίς σχολές πού ἵδρυσε γιά τά κορίτσια τῶν Ἀθηναίων, ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς καί βοήθησε οὐσιαστικά τήν θέση τῶν ὑποδούλων. Ἀκόμη προσέφερε ἄσυλο σέ Ἑλληνίδες πού δραπεύτευαν ἀπό τά χαρέμια τῶν Ὀθωμανῶν καί γιά τόν λόγο αὐτό διώχθηκε ἀπό τούς Τούρκους.
Κοιμήθηκε τό 1589, μετά ἀπό τόν ξυλοδαρμό της ἀπό Ὀθωμανούς ἀτάκτους. Τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται στόν Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν (ἐκτός τῆς τιμίας Κάρας ἡ ὁποία ἔχει χαθεῖ), κατατεθημένο σέ περίτεχνη ἀργυρή λάρνακα.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 19η Φεβρουαρίου.

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ (1ος αἰ.)

site analysis

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Πρόκειται γιά τήν ἀναφερόμενη στό Εὐαγγέλιο Σαμαρείτιδα πού συνομίλησε μέ τόν Κύριο στό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Μετά τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀκολούθησε τούς Ἁγίους Ἀποστόλους στόν ἱεραποστολικό τους ἔργο καί ἐπέστρεψε πολλούς στήν θεοσέβεια.
Μαρτύρησε στή Ρώμη κατά τόν διωγμό τοῦ Νέρωνα, μαζί μέ τούς γιούς της Βίκτωρα (πού ὑπηρετοῦσε στό Ρωμαϊκό Στρατό μέ τόν βαθμό τοῦ Στρατηλάτη καί ὀνομάστηκε Φωτεινός ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο) καί Ἰωσῆ καί τίς ἀδελφές της Ἀνατολή, Φωτώ, Φωτίδα, Παρασκευή καί Κυριακή. Μαζί τους μαρτύρησαν ὁ "φαρμακός" Λαμπάδιος (ὁ ὁποῖος κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα ὀνομάσθηκε Θεόκλητος) καί ὁ Δοῦκας Σεβαστιανός (τόν ὁποῖο μετέστρεψε ὁ ἅγ. Φωτεινός). Οἱ Ἅγιοι τελειώθηκαν μετά ἀπό φοβερά βασανιστήρια μέ τούς ἀκόλουθους τρόπους:
Ἡ ἁγ. Φωτεινή τελειώθηκε στήν φυλακή, ἀφοῦ προηγουμένως "ἐξεδάρη τό δέρμα"! Οἱ ἁγίες Ἀνατολή, Φωτώ, Παρασκευή καί Κυριακή τελειώθηκαν μέ ἀποκεφαλισμό, ἀφοῦ ἔκοψαν τούς μαστούς καί τίς ἔγδαραν! Ἡ ἁγ. Φωτίς δέθηκε στίς λυγισμένες κορυφές δύο δέντρων στούς βασιλικούς κήπους καί "διεμοιράσθη εἰς δύο μέρη"! Οἱ ἅγιοι Σεβαστιανός, Φωτεινός καί Ἰωσῆς τελειώθηκαν μέ ἀποκεφαλισμό, ἀφοῦ τούς ἔκοψαν "τά παιδογόνα μόρια" καί τούς ἔγδαραν!
Ἀπό τά Λείψανα τῆς ἁγ. Φωτεινῆς, μία ὠλένη μέ ἄφθαρτη σάρκα σώζεται στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους. Σώζονται ἀκόμη ἡ τιμία της Κάρα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἕνας τῶν ποδῶν της καί μία ὠμοπλάτη στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους καί ἀποτμήματα Λειψάνων της στίς Μονές Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατῶν καί Κύκκου Κύπρου.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 26η Φεβρουαρίου.

Η Ουράνια Φωνή που Άκουσε.... Από Μοναχή Πρίσκιλλα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Μπάσου Κορινθίας

site analysis

Η κατά κόσμον Παναγιώτα, θυγατέρα των ευσεβών Φωτίου και Διαμάντως Δερβεντζή γεννήθηκε εις το χωρίον Μπάσι του νομού Κορινθίας γύρω στα 1900 (τότε τα κορίτσια δεν αναγράφοντα στα μητρώα).

Στην τρυφερά ηλικία των 8 ετών έχασε τον πατέρα της και αναγκάστηκε όπως και τα αδέλφια της Πάτρα, Κατίνα, Αλέκος και Φώτης να ξενιτευτεί για να αντιμετώπιση μόνη της τη ζωή. Έτσι Βρέθηκε στο σπίτι κάποιων ευλαβών ομογενών στην Αίγυπτο, οι όποιοι την προσέλαβαν ως οικιακή Βοηθά. Οι άνθρωποι αυτοί καθώς είδαν τον απλό και σεμνό χαρακτήρα της και την εργατικότητα, προθυμία και ειλικρίνεια της την ξετίμησαν και την είχαν σαν παιδί τους. Της φέρθηκαν καλά χωρίς να την εκμεταλλεύονται ή να την στενοχωρούν. Τούς μισθούς της δε, τούς κατέθεταν ακέραιους σε Τράπεζα του Καΐρου.

Στα 30 της χρόνια αξιώθηκε να πραγματοποίηση ένα άγιο και ευσεβή πόθο της: να προσκυνήσει εις τα θεοβάδιστα μέρη της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ. Στην Ιερουσαλήμ οραματίστηκε 3 άνδρες πού της έδωσαν εντολή να επιστρέψει στο χωριό της στην Ελλάδα και να κτίση ένα ναό προς τιμήν τους. Εκείνη με την απλότητα πού διέθετε, θεώρησε ότι ήταν οι 3 Ιεράρχες και φρόντισε να προμηθευθεί σύντομα κάποια εικόνα τους. Όμως οι μορφές της εικόνας δεν έμοιαζαν με εκείνες πού οραματίστηκε. Τις μορφές ανεγνώρισε στο εικόνισμα της Αγίας Τριάδος πού της έδωσε ό πνευματικός της.

Με την ευλογία του αγίου εκείνου ανδρός και την αμέριστη συμπαράσταση ιών αφεντικών της, έθεσε σε εφαρμογή το θεάρεστο έργο της.

Έγραψε στ' αδέλφια της Αλέκο και Κατίνα και τους ανέθεσε να αναλάβουν το έργο άνεργέσεως του ναού της Αγίας Τριάδος δίπλα στο ναΐσκο της Αγίας Κυριακής στην γενέτειρά της στο Μπάσι. Με χρήματα από την προσωπική της εργασία λοιπόν και χάρις στις ανύσταχτες της ενέργειες αναγκάστηκε και ήταν ολιγογράμματος, έθεμελιώθη το έτος 1936 ό ιερός ναός της Αγίας Τριάδος. Με τους μισθούς της επίσης αγοράστηκε και ικανή έκταση γύρω από το ναό με σκοπό την μελλοντική ίδρυση Μονής.

Το 1946 έρχεται οριστικά στην Ελλάδα και έγκαταβιώνει στο μοναδικό τότε κελλάκι πού βρίσκεται στα ΒΑ τού ναού. Με τη συμπαράσταση του πρώτου εξαδέλφου της Παναγιώτου Σκούρα ιερέως και διδασκάλου κείρεται μοναχή υπό τού τότε Μητροπολίτου Κορινθίας και κατόπιν Αρχιεπισκόπου Αμερικής Μιχαήλ στον ιερό ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Γκούρας Κορινθίας το έτος 1949 λαμβάνουσα το όνομα Πρίσκιλλα.

Με τις σύντονες προσπάθειές της και την συμπαράσταση των Μπασιωτών μετέβαλε σύντομα τον αγριεμένο τόπο σε οίκον Θεού, σε συγκροτημένο μοναστήρι πού το στόλιζαν οι δίδυμες εκκλησίες τής Αγίας Τριάδος και τής Αγίας Κυριακής.

Με τη συντροφιά των Αγίων και τής προσευχής ζούσε ευτυχισμένη στο ερημητήριο της από το όποιο έξήρχετο· μόνο για να λειτουργηθεί και να κοινωνήσει στις πλησιόχωρες ενορίες και πάντοτε πεζή. Πεζή έξαλλου επεσκέφθη και την Ιερά Μητρόπολη τρεις φορές όταν χρειάστηκε να μεταβεί εκεί για υποθέσεις του μοναστηρίου της. Και αυτό γιατί θεωρούσε κάθε άνεση ανεπίτρεπτη για τις μοναχές.

Στο ταπεινό αλλά ευλογημένο μοναστηράκι της έζησε και αρκετές δύσκολες στιγμές ιδίως κατά τη διάρκεια τού δεύτερου αντάρτικου (1946- 1949). Τότε οι αντάρτες χρησιμοποιούσαν τις εκκλησίες για κατάλυμα και άναβαν φωτιά για να ζεσταθούν με τα ξύλα από την ξυλεία πού προοριζόταν για την επένδυση των κελιών. Κάποια φορά ξέχασαν αναμμένη τη φωτιά και έτσι κατεκάη ή επίπλωση τού ναού χωρίς όμως να καταστραφούν οι εικόνες τού τέμπλου.

Ή απλοϊκή Γερόντισσα έκτοτε υπέφερε από φοβίες. Κάποια νύχτα όταν μετά τον κανόνα της έγειρε να κοιμηθεί, άκουσε μια ουράνια φωνή να τής υπαγορεύει μία προσευχούλα την οποία αποστήθισε και ή οποία έκτοτε έγινε ή παρηγοριά της μέσα στην ερημιά.

Ή προσευχή εκείνη έλεγε τα έξης:

«Βρίσκομαι στην ερημιά, κι έχω απέναντι μου υψηλά Βουνά, κι έχω τον Θεό Πατέρα, τον Ιησού παρηγοριά. Τα πουλάκια πού πετούνε, δω και εκείνες μες τα κλαδιά τσίου - τσίου τα καημένα, πώς πετούν χαριτωμένα τί ευχάριστο για μένα, πού δεν βλέπω άλλον κανένα! Με το βλέμμα ιλαρό τα υποδέχομαι και γώ και μαζί συνομιλώ. 'Ω Ποιητά μου, Λυτρωτά μου, δώσε θάρρος στην καρδιά μου να ξεχνώ την ερημιά μου, στα ιερά καθή­κοντα μου, στην καλή την Παναγιά μου, πούχω πάντα συντροφιά μου, στην καλή μου Παναγιά, συντροφιά μου και ελπίδα».

Ή αείμνηστος Γερόντισσα ήταν καλοσυνάτη και ευγενής με όλους, αποφεύγοντας κάθε κοσμικότητα στην συμπεριφορά της. Διακρίθηκε για την ακλόνητο πίστη και την ευσέβεια της, τη βαθειά ταπείνωση, την πραότητα και την συγχωρητικότητά της ως επίσης και την εντιμότητα της, χάρισμα σπάνιο και το όποιο την καθιέρωσε στην συνείδηση των Μπασιωτών σαν πνευματική τους Μητέρα.

Το στόμα της δεν εξέφρασε ποτέ άπρεπη ή πικρό λόγο, ή δε διδαχή της κινούσε τον τυχόντα συνομιλητή της εις μετάνοια και διόρθωση. Το κομποσκοίνι και η ευχή ήταν αχώριστοι σύντροφοι της.

Η δίαιτα της ήταν λιτότατη και λιγοστή. Το κελάκι της απλό και απέριττο πρόδιδε την πνευματική εργασία που ετελείτο εκεί σε όποιον εισερχόταν σε αυτό.

Διάθετε και το ιαματικό χάρισμα το οποίο πλουσιοπάροχα της χορήγησε η Θεία Χάρις για την αγία βιωτή της και την καθαρή προσευχή της. Έτσι εξελίχθηκε σε μάνα κάθε πονεμένου ο οποίος την πλησίασε και ο οποίος έφευγε χαρούμενος με τη

βεβαίωση ότι θα ενεργήσει για ιό πρόβλημα του ή ταπεινή προσευχή της αγίας εκείνης γυναικός.

Αξιώθηκε να απόκτηση και μία υποτακτική, την αδελφή Θωμαϊδα ή οποία με αυταπάρνηση την εξυπηρέτησε όταν γύρω στα ογδόντα της χρόνια έσπασε το πόδι της. Δοξάζοντας το ύπερύμνητον όνομα της Αγίας Τριάδος και αδιαλείπτως προσευχόμενη έκοιμήθη στις 22 Αυγούστου 1984.

Τις πληροφορίες μας έδωσε το πνευματικόν τέκνον της Γεροντίσσης, ό εκείνες Κιάτου Κορινθίας καταγόμενος Θεολόγος Γεώργιος Μαγκιρίδης, ό οποίος σαν παιδί έπεσκέπτετο τακτικά την Γερόντισσα και ρουφούσε αχόρταγα τη διδαχή της.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΞΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Αναρτήθηκε από PROSKINITIS